به سراغ من اگر می آیید،

پشت هیچستانم.

پشت هیچستان جایی است.

پشت هیچستان رگ های هوا، پر قاصدهایی است

که خبر می آرند، از گل واشده دور ترین بوته خاک.

روی شن ها هم، نقش های سم اسبان سواران ظریفی

است که صبح

به سر تپه معراج شقایق رفتند.

پشت هیچستان، چتر خواهش باز است:

تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،

زنگ باران به صدا می آید.

آدم اینجا تنهاست

و در این تنهایی، سایه نارونی تا ابدیت جاری است.

***

به سراغ من اگر می آیید،

نرم و آهسته بیایید، مبادا که ترک بر دارد

                           چینی نازک تنهایی من

کاش میفهمید معنی دوست داشتن را

کاش میفهمید که چقدر دوستش دارم

کاش مغرور نبود

کاش کسی دلش از سنگ نبود

کاش دل همه از جنس شیشه بود

خسته ام روحم خسته است

خیال می کردم اگر دوباره ببینمت
با یک سیلی آبدار خواهمت شکست..
                       اما ...
زمان گذشت و سر انجام یک روز دیدمت
و ناگهان بغضم در گلو شکست..!!

دوباره عود میکند عفونتِ لذیذِ خاطراتِ تو!

کرخت میشوم

بغض میکنم

سست میشوم.

گول میزنم خودم را

که لیاقت مرا نداشت...!

ایـــن روز هـــا دلگرمـــی مــــی خـــوام

وگـــر نـــه چیــزی که زیـــاده ،

ســرگرمی ...

نگران نباش

حال دلم خوب است !!!

نه از شیطنت های کودکانه اش خبری هست...

نه از شیون های مداومش
،
به وقت ِ خواستن ِ تو …

آرام

جوری که نبینی و نشنوی

گوشه ای نشسته ،

و رویاهایش را به خاک می سپارد...

من چرک نويس احساسات تو نيستم !

"دوستت دارم" هايت را جاي ديگري تمرين کن ...!

هر که با احساس شد خواهد شکست ... این جواب سادگیست!

دلم،

پر از زخم هایی ست

که قرار است وقتی بزرگ شدم

فراموششان کنم...!

تو زیر همه چیز زدی،

و من

فقط

زیر

گریه...

گاهــے فعل هـــا
چنــان سریع ماضــے مــے شوند
کــه باور نمــے کنـــے
مــے گوینــد...مـے گفت
مــے شود...شــد
...مــے رفت...رفت
و رفت...
و دیگر هیچ گــــــاه
بـــاز نخواهـــد گشتــــ

در هر نگاهت صد حرف بود و صد
ولی من هرگز نفهمیدم حرف حقیقی ات
تو می خواستی بروی و من
می خواستم بمانم با تو
برای همیشه
ولی تو رفتی و من
تنها شدم
برای همیشه....

باختم در عشق، اما باختن تقدیر نیست
ساختم با درد تنهایی....
مگر تقدیر چیست؟

به ما دروغ می گفتند:
دردها را بزرگ که شوید فراموش می کنید.
درست این است:
زندگی، آنقدر درد دارد که از درد نو،درد کهنه فراموش می شود