نه ! تا روزگار بو نبرد .... کاری به کار عشق ندارم !



من هیچ چیز و هیچ کس را دیگر

در این زمانه دوست ندارم

انگار

این روزگار چشم ندارد من و تو را

یک روز خوشحال و بی ملال ببیند

زیرا هر چیز و هر کس

که دوست تر بداری

از تو دریغ میکند

پس با همه وجودم خود را زدم به مردن

تا روزگار دیگر کاری به کار من نداشته باشد

این شعر را هم به دروغ می گویم


کاری به کار عشق ندارم 

دوباره تنها شده ام،دوباره دلم هوای تو را کرده.




خودکارم را از ابر پر می کنم و برایت از باران می نویسم.




به یاد شبی می افتم که تو را میان شمع ها دیدم. **




دوباره می خواهم به سوی تو بیایم.تو را کجا می توان دید؟





در چشمان یک عاشق مضطرب؟





در سلام کودکی که تازه واژه را آموخته؟





دلم می خواهد برای تو نامه بنویسم.





و تو نامه هایم را بخوانی و جواب آنها را بفرستی.


ای کاش می توانستم تنهاییم را برای تو معنا کنم



کاش می توانستم همیشه از تو بنویسم.



می ترسم روزی نتوانم بنویسم و دفترهایم خالی بمانند

و حرفهای ناگفته ام هرگز به دنیا نیایند.

می ترسم نتوانم بنویسم

می ترسم نتوانم بنویسم وآخرین نامه ام در سکوتی محض بمیرد


دوباره شب،دوباره طپش این دل بی قرارم.


دوباره شب ،دوباره تنهایی و دوباره خودکاری که

با همه ی ابر های عالم پر نمی شود.

دوباره شب،دوباره یاد تو که این دل بی قرار را بیدار نگه داشته.

دوباره شب،دوباره تنهایی،دوباره سکوت،دوباره من و یک دنیا خاطره... 

میان ابرها سیر می کنم




هر كدام را به شكلی می بینم




كه دوست دارم




می گردم و دلخواهم را پیدا می كنم




میان آدم ها اما




كاری از دست من ساخته نیست




خودشان شكل عوض می كنند




بـرای اتـفـاق هـایی که نـمی افـتـد ...




بـرای دستـی کـه نـگـرفـتم




بـرای اشکـی کـه پـاک نـکـردم




بـرای بـوسـه ای کـه نـبــود




بـرای دوسـتـت دارمـی کـه مـرده بـه دنـیـا آمــد




بــرای مـن کـه وجـودم نـبـودن اسـت




مــرا بـبـخـش 

فراموش کردن کسی  که دوستش داری مثل این است که

بخواهی کسی  که هرگز ندیده ای را به یاد آوری !!!!!

قدیم به عشق که می ماند ...

دل داده ام بر باد ، بر هر چه باداباد
مجنون تر از لیلی ، شیرین تر از فرهاد

ای عشق از آتش اصل و نسب داری
از تیره ی دودی ، از دودمان باد

آب از تو توفان شد ، خاک از تو خاکستر
از بوی تو آتش ، در جان باد افتاد

هر قصر بی شیرین ، چون بیستون ویران
هر کوه بی فرهاد ، کاهی به دست باد

هفتاد پشت ما از نسل غم بودند
ارث پدر ما را ، اندوه مادرزاد

از خاک ما در باد ، بوی تو می آید
تنها تو می مانی ، ما می رویم از یاد

ای معنای انتظار یک لحظه بایست

دیوانه شدن به خاطرت کافی نیست !

یک لحظه بایست و یک جمله بگو

تکلیف دلی که عاشقش کردی چیست ؟

فهمیدن عشق را چه مشکل کردند

ما را ز درون خویش غافل کردند

انگار کسی به فکر ماهی ها نیست

سهراب بیا که آب را گل کردند

ادامه....

خوب نگاه کنید 

به عکس‌های بالا دقت کنید، عقیده شما در مورد آنها چیست؟
اصولآ چیز خاصی نظر شما را جلب کرد؟

اگر کسی بگوید شما به علت عادتهای ذهنیتان از درک درست این تصاویر عاجزید عکس العملتان چییست؟

_به او میخندید؟ 
_به غرورتان بر میخورد و ناراحت میشوید؟
_سعی میکنید به هر قیمتی از افکارتان دفاع کنید؟
_یا کنجکاو به بحث و تحقیق در این مورد میشوید ؟


گاهی باورهای ذهنی ما چیزی بیشتر از عادت های فکری مان نیست


باور نمی‌کنید؟!







باور کنید! 
اين همان تصوير است!!

Click this bar to view the original image of 550x548px.

بله این هم نمونه دیگریست از خطای پردازش مغز شما
(ونه چشمتان)

همان مغزی که باورهای شما را میسازد باورهایی که دودستی به آنها چسبیده اید !


پدیده تاچر:

پیتر تامپسون استاد دانشگاه یورک، در سال ۱۹۸۰ عکس مارگارت تاچر-نخست وزیر وقت انگلیس- را دستکاری کرد و این پدیده را در آن اعمال کرد. این عکس به قدر مشهور شد که به دستکاری‌های اینچنینی عکس‌ها، اصطلاح پدیده یا اثر تاچر اطلاق شد.

درست کردن این عکس‌ها، کار چندان مشکلی نیست. کافی است که عکس خودتان یا کس دیگر را تغییر جهت بدهید ولی قسمت لب و چشم‌ها را تغییر جهت ندهید.

اما چرا این طور می‌شود؟ چرا مغز ما قسمت دهان و چشم‌ها را مثل بقیه قسمت‌های چهره پردازش نمی‌کند؟

توضیحات مختلفی برای این پدیده وجود دارد ولی بهترین توجیه به شرح زیر است:

مغز ما به وسیله دو فرایند جداگانه اشیا را از هم تمیز می‌دهد. در فرایند اول، ما به اشیا به عنوان یک کل نگاه می‌کنیم و شیء مورد نظر را که می‌تواند چهره یک نفر باشد با نقشه ذهنی که از اشیا و چهره‌های دیگر داریم مقایسه می‌کنیم.

اما در فرایند دوم، مغز ما برای افتراق اشیایی مختلف از هم به جزئیات تمرکز می‌کند و مثلا روی بینی، لب یا چشم‌ها تمرکز می‌کند.

از آنجا که ما به ندرت، عکس‌های بالا پایین شده از چهره را می‌بینیم، مدل‌ها و نقشه‌هایی از این طور عکس‌ها را نداریم، در نتیجه فرایند اول به درستی عمل نمی‌کند و فرایند دوم تشخیص چهره، از انجا که روی جزئیات تمرکز دارد، چیز غیرطبیعی در عکس تشخیص نمی‌دهد و نمی‌تواند کشف کند که چشم‌ها و لب‌ها برعکس شده‌اند.

حقیقت این است که سیستم بینایی ما با دستگاه‌های اپتیک و رایانه‌ای ثبت و پردازش عکس تفاوت زیادی دارد. گاهی با شگقتی هنگامی که متوجه توهمات و خطاهای بینایی خودمان می‌شویم، تازه پی به این مطلب می‌بریم. اما این خطاها، جدا از جالب بودن به دانشمندان عصب‌شناس در فهم مکانیسم‌های پیچیده مغزمان کمک می‌‌کنند.

جالب اینجاست که بیماری‌ای به نام پروسوپاگنوزیا، یا کوری چهره وجود دارد که در آن شناخت و تمیز دادن چهره‌ها مختل می‌شود. اگر مبتلایان به این بیماری عکس بالا را نشان بدهید، بلافاصله متوجه مشکل می‌شوند!

به افکارت عادت نکن، از به چالش کشیده شدن باورهایت نترس ، وگاهی از سمت اندیشه های دیگران بیندیش